Genieten van een kopje gezelligheid bij 1854

De deuren zijn eruit gehaald tussen de wachtruimte op het station en de nieuwe stationskiosk 1854. Want eigenaar en ‘barman’ Ramon de Caluwé wil dat iedereen bij hem binnenloopt voor bijvoorbeeld een kop koffie, een gevulde koek of een lekker broodje. Ja, ook als je haast hebt om de trein te halen! “Wij schenken haastige spoed of een kopje gezelligheid”, dat is het motto van de nieuwe kiosk die op 6 december de deuren wagenwijd opende. En dat merk ik als ik op woensdag 12 februari om half 12 de winkel in kom voor een interview dat uiteindelijk een uurtje in beslag neemt. In dat uur zie ik hoe aangenaam de dynamiek is tussen Ramon en zijn klanten. Het tovert ook bij mij een glimlach op mijn gezicht.

Twee jaar geleden zagen Ramon en zijn vrouw Jolanda de kiosk op het station al te koop staan. Toen durfden ze de stap niet te zetten, maar februari vorig jaar kreeg het stel een nieuwe kans. Het voelde als nu of nooit, zo vertelt Ramon mij. En toen alles na een lang traject eenmaal rond was, ging het razendsnel. Op 1 november kregen ze de sleutel en op 6 december openden ze hun deuren. Ramon is jarenlang bedrijfsleider van kiosken geweest, dus hij kent het vak. De schets voor het interieur had Jolanda al liggen van de vorige keer dat ze over een eigen koffiecorner droomden. Degene die de inrichting gebouwd heeft, Toon Taks van Team Taks, kwam met het idee om oude houten spoorbielzen in het interieur te verwerken. Een gouden zet, want alles ziet er prachtig uit van binnen. Het straalt de warmte en gezelligheid uit die Ramon ook in persoon biedt, zo merk ik als ik hem vandaag over 1854 spreek. En aan Toon hebben ze overigens een mooie vriend overgehouden.

Elke dag komen er bijna 4.000 reizigers op station Etten-Leur. Maar een kop koffie in de ochtend was er nooit te krijgen. Ik haalde die vaak pas als ik op station Breda was, bij de kiosk van de NS. Nou, vergeet dat nu maar. De koffie bij 1854 is namelijk echt veel lekkerder kan ik je vertellen. Vorige week haalde ik al voor de eerste keer koffie, omdat ik al zo vaak vanaf het perron naar 1854 stond te staren en omdat ik liever onze lokale middenstand help dan de grote bedrijven. Ramon heeft bonenkoffie van Cook & Boon uit Breda. Hij geeft toe dat hij zelfs in Amsterdam is geweest om koffie te proeven, maar Cook & Boon bleek de beste keuze. Bovendien hoeft hij ze maar te bellen en ze komen snel langs voor een onderhoudsbeurt aan de koffiemachine of een nieuwe voorraad koffiebonen.

Als we een tijdje aan het praten zijn, zet Ramon ook een kopje koffie voor mij. Voor de koffie heeft hij bewust een handzamer formaat beker gekozen dan de bekers die de NS kiosk gebruikt. Die vind ik zelf ook niet al te makkelijk vasthouden. Ondertussen vertel ik dat ik altijd mijn eigen beker meeneem voor koffie op het station. Dat doe ik vooral voor het milieu. De korting die ik er bij de NS voor krijg, is meegenomen. Gelukkig kan ik die gewoonte lekker voortzetten bij 1854. Ook Ramon schenkt je eigen beker vol met koffie en geeft je 25 cent korting op de koffie, die overigens bij hem 2 euro kost. Weer zo’n gouden zet, de volgende keer gaat mijn eigen beker mee!

Koffie is de basis van elke kiosk. Maar natuurlijk heeft Ramon ook thee, frisdrank, energiedrank en snoep en verkoopt hij lekkere croissants, worstenbroodjes, saucijzenbroodjes en frikandellenbroodjes. Omdat Ramon graag de samenwerking met lokale ondernemers, komt het meeste van Bas van de Ven Catering. Naast de vitrine liggen verse broodjes, is er een leuke stellage met cadeaus (nu voor Valentijn) en heeft hij een rek met wenskaarten staan. Er is namelijk altijd wel iemand die vergeten is iets te halen voor een verjaardag van die avond, om maar een herkenbaar voorbeeld te noemen. En Bloemenkiosk Jan Tit verwijst ondertussen mensen die een grotere kaart bij hun bloemen willen naar 1854 door.

Omdat Ramon door zijn nodige ervaring en klantvriendelijke instelling denkt vanuit de reiziger, heeft hij op de toonbank zakdoekjes, paracetamol en lippenbalsem liggen. Want je zult altijd zien dat je die net vergeten bent! En omdat het ook niet ongebruikelijk is dat de batterij van je telefoon ver leeg is als je op de trein wacht, heeft hij twee opladers in de vensterbank laten monteren. Ik bedenk me meteen dat ik vorige week nog iemand heb zien zitten werken op de laptop aan een van de tafels in 1854. Dat kan dus ook.

In de ochtend komen mensen vooral voor koffie en iets lekkers. Vanaf de middag gaan de vers bereide belegde broodjes als een speer, iets wat Ramon op voorhand eigenlijk niet gedacht had. Het hoorde van begin af aan wel bij het assortiment, maar hij had niet gedacht dat het zo goed zou lopen. Hoewel er een aantal broodjes in de vitrine klaar liggen voor je, maakt Ramon ze ook vers en naar wens. Terwijl hij in de ruimte direct naast de toonbank het broodje smeert, kan hij meteen vragen of je bijvoorbeeld wel of geen boter wil, een broodje gezond met of zonder kaas en ham, of saus bij je broodje gehaktbal. Een mooi concept. Zo voelt vers ook echt vers.

Naast de klanten die de winkel binnenstappen, verzorgt Ramon ook vers belegde broodjes op bestelling. Inmiddels komt theatergroep Josjes om de woensdag broodjes bij hem halen of appt de wijkagent of een taxichauffeur hem of hij een broodje klaar wil leggen om op een bepaald tijdstip op te halen.

Ramon staat rustig en ontspannen achter zijn toonbank terwijl hij zijn verhaal doet. En dat is precies waarvoor klanten ook terugkomen. Hij is hier zeven dagen per week, maar moeite? Dat kost het niet. Het gaat vanzelf, zo zegt hij zelf. En dat klopt. Met een lach en een vriendelijk woord helpt hij al zijn klanten die in het uur dat ik er ben binnen komen. Een man met koffer koopt drinken en een broodje, zo rond dezelfde periode dat een vaste klant zijn broodjes komt ophalen. Een jongen krijgt zijn koffie, een vrouw even later haar cappuccino. De man die nog een kwartier voor zijn trein heeft, vindt het prima dat het bruine brood nog afgebakken moet worden en wacht met een kop thee aan een van de twee tafeltjes, waar ik eerder nog rustig aan de koffie heb gezeten. Ik zie hoe een meisje in de deuropening blijft staan en heel vriendelijk vraagt of ze een servetje mag omdat haar brillenglazen zo vies zijn. Dat doen mensen vaker, vertelt Ramon daarna, blijven staan als ze niet iets willen kopen. Maar dat hoeft van hem echt niet, ook voor deze mensen staat de deur open.

Die deur is nu overigens geopend van 06.00 tot 18.00 uur van maandag t/m vrijdag, maar mocht je de trein van 18.06 uur uit stappen, dan kun je ook nog snel 1854 binnenlopen. Ramon vindt het te ongezellig om de deuren al te sluiten terwijl de wachtruimte nog bezet is. Op weekenddagen is 1854 geopend van 08.30 tot 13.00 uur op zaterdag en van 10.00 tot 13.00 uur op zondag. Dan helpt Jolanda in de winkel en kun je haar bijvoorbeeld bezig zien om de cadeaustellage weer anders in te richten. De openingstijden in het weekend kijken Ramon en Jolanda nog even aan. Mogelijk kiezen ze er nog voor om op zondag dicht te blijven. Je kunt ze trouwens volgen op Facebook, waar Jolanda je over van alles op de hoogte houdt.

Terwijl ik met Ramon praat, snap ik meteen waarom mensen zo graag bij hem terugkomen. Hij is ontspannen, vriendelijk en behulpzaam. Hij heeft al een klein clubje vaste klanten, van wie hij de bestelling kent en voor wie hij de koffie alvast aanzet als hij ze aan ziet komen lopen. Enthousiast vertelt Ramon hoe hij laatst naar eigen zeggen het mooiste compliment kreeg dat hij kan krijgen. Een meisje dat voor de tweede keer bij hem binnenkwam, zei spontaan tegen hem: “U bent ook altijd vrolijk!” Hij wordt er nu nog blij van. En een meisje dat ziek was en gebruik mocht maken van zijn toilet, bracht de volgende dag een bloemstuk voor hem mee als bedankje. Die waardering vindt hij geweldig. Complimenten krijgt hij genoeg, zoals de opmerking dat wachten als de trein uitvalt ineens niet meer zo erg is. Ja, “wij schenken haastige spoed of een kopje gezelligheid”, dat maakt deze man wel echt waar.

Elke dag komen er volgens Ramon nog mensen bij 1854 binnen met de opmerking “wauw, ik wist niet dat dit er zat”. Mocht jij er ook eentje zijn, dan weet je dat nu! Dus nog niet binnengestapt? Gewoon doen. Eigenlijk een gewoontemens, maar bereid om je koffie niet om 07.15 uur in Breda te halen maar om 07.00 uur in Etten-Leur? Gewoon doen. Telefoon snel opladen terwijl je op de trein wacht? Gewoon doen. Heb je niet meteen iets te kopen, maar wil je even kijken hoe mooi het geworden is? Gewoon doen. De deur staat echt voor je open. Ik weet nu al dat Ramon en ik elkaar nog veel vaker gaan zien. Dat 1854 dus maar een begrip mag worden in Etten-Leur!

Website: www.station1854.nl

Facebook: https://www.facebook.com/1854EttenLeur/