Even voor negen uur loop ik over de rode loper binnen bij Hollywood Hairstyle. In mijn handen heb ik een mooie bos bloemen. Voorafgaand aan de afspraak voor dit interview laat winnaar en ondernemer van de maand Hagop Elias weten, dat we kunnen rekenen op een open interview mét een verhaal. Ik ben benieuwd.
Gastvrij en warm welkom
Ik word allerhartelijkst en gastvrij ontvangen in de prachtige kapsalon aan de Bisschopsmolenstraat 74, die zowel historische als moderne elementen bevat. Aan de inrichting is zichtbaar aandacht besteed. Nadat we kennis hebben gemaakt, neem ik plaats aan de gezellige tafel die in het midden van de salon staat. Ik voel me vrijwel direct op mijn gemak. Even later genieten we van een heerlijke cappuccino en dito stukje overwinnings-taart. “Ik heb het speciaal voor jou bewaard, zodat je ook kunt proeven hoé lekker de taart was”, zegt Hagop. Ik glimlach in mezelf; hoe vaak zit ik nou om negen uur in de ochtend aan een stukje overheerlijke taart? Hagop gaat ermee akkoord, dat ik mijn dictafoon gebruik. Op heel natuurlijke wijze raken we in gesprek.
Ongeveer anderhalf jaar geleden kwam Hagop met zijn gezin na behoorlijk wat omzwervingen uiteindelijk in Etten-Leur terecht. 37 jaar geleden werd hij geboren in Aleppo, waar hij als veertienjarige al als kapper werkte. “Vriendjes speelden voetbal, maar ik vond het als kind al leuk om haren te vlechten. De liefde voor het kappersvak zit in míj, het is mijn passie”, vertelt Hagop. Ik verbaas me over het feit dat hij op zo’n jonge leeftijd al in het kappersvak terecht kwam. “In Syrië gaat dat heel anders dan bijvoorbeeld in Nederland. Je stapt een kapperszaak binnen en vraagt of ze werk voor je hebben. Zo simpel is het. Je kiest ervoor om te werken als herenkapper óf dameskapper. Het kan daar niet allebei”, zegt hij. Hij koos voor ervoor om zich te ontwikkelen als dameskapper.
“Je wilt je land niet écht verlaten”
In Syrië doet hij in korte tijd veel ervaring op en kan hij zijn eigen kapsalon beginnen. Met enige weemoed in zijn stem vertelt hij: “Het was een mooie, grote en moderne salon, waar ik samen met een aantal werknemers dagelijks de mooiste haarcreaties maakte, die letterlijk gezien mochten worden”. Hagop had zijn zaakjes goed voor elkaar en werkte hard tot hij van het ene op het andere moment vluchtte uit Syrië, samen met zijn vrouw en zoontje. “Dat was een hele heftige tijd. We werden vluchteling in ons eigen land. Waar eerst de oorlog nog op veilige afstand plaatsvond, kwamen mijn vrouw en ik op een avond laat thuis van werk. Het huis was vergrendeld en er stonden soldaten voor de deur, die ons vertelden dat we ons huis niet meer in konden. Het was niet meer veilig en er werd geschoten. “Ik heb erge dingen gezien en meegemaakt, waar ik niet over wil praten”, zegt hij stellig. Een tijdje hebben Hagop en zijn gezin ingewoond bij familie. “We hebben de vlucht uit Syrië zo lang mogelijk uitgesteld. Je hoopt dat de oorlog van korte duur zal zijn en je wilt je land niet écht verlaten”, legt hij uit. Ik kan duidelijk merken, dat het hem na vijf jaar nog steeds veel doet.
Hagop en zijn gezin vluchtten via Turkije naar Nederland, waar ze later een verblijfsvergunning kregen. De rest van zijn familie kwam terecht in Frankrijk. “En daar sta je dan met je gezin. De omgeving waarin je terechtkomt is totaal onbekend, je hebt alles achter je gelaten en staat voor de gigantische taak om verder te gaan en je leven opnieuw vorm te geven”, vertelt hij.
Op de eerste dag van zijn verblijf in Kruiningen is hij binnen gelopen bij de eerste beste kapperszaak. “Ik wilde de taal leren spreken. Ik wist dat dát belangrijk was en een eerste stap om het leven van mijn gezin en mezelf weer op te bouwen. Ik heb daar één jaar als stagiaire gewerkt. Ik mocht nog niet betaald worden en dat begreep ik. Het was ook niet mijn insteek. Ik wilde vooruit komen. Nederland was nu eenmaal het land geworden, waar ik de kans kreeg om mijn leven weer zin te geven. Voor de kans die ik toen gekregen heb, ben ik nog iedere dag heel dankbaar”, zegt Hagop.
Ik merk dat hij met een dubbel gevoel terugkijkt op die tijd; hij is nagenoeg zijn hele werkzame leven zelfstandig en onafhankelijk geweest. Nu werd hij, door een oorlogssituatie waar hij geen invloed op had, gedwongen opnieuw richting te geven aan zijn bestaan en was hij áfhankelijk.
Anderhalf jaar geleden is hij met zijn gezin in Etten-Leur komen wonen. Het jonge gezin is sinds de vlucht uit Syrië uitgebreid met een dochter. De situatie rond zijn gezin is stabiel; het is zeker dat hij en zijn kinderen nooit meer naar Syrië terug hoeven. Ze voelen zich heel erg welkom in Etten-Leur. “De mensen zijn hier zó lief en betrokken! Ik heb zoveel hulp gehad om te komen waar ik nu sta. Zo ben ik in Breda naar school geweest en heb mijn ondernemingsdiploma gehaald. Samen met alle andere diploma’s en certificaten die ik in Syrië en andere plaatsen in de wereld heb gehaald, mag ik nu voor mezelf ondernemen. Daar ben ik blij mee en trots op. Ik wil duidelijk maken, dat ik het niet had gered zonder alle hulp die ik en mijn gezin hebben gekregen in deze voor ons heftige tijd. Ook hier in Etten-Leur zijn er bepaalde mensen, die veel voor ons hebben gedaan en nog steeds doen”. Hagop benadrukt dat dát gegeven zeker in de krant moet komen. Op mijn vraag of hij ooit nog terug wil naar Syrië, antwoordt hij: “Voor vakantie misschien. Als het er ooit weer veilig genoeg zal zijn. Maar ons leven speelt zich nu af in Etten-Leur”.
Ik kijk op de klok en zie dat de tijd vliegt en we hebben het nog niet of nauwelijks gehad over zijn grootste passie: het kappersvak. We hebben samen een voorzichtige schatting gemaakt en gokken, dat er in Etten-Leur op zijn minst 50 kappers zijn. Hoe onderscheid je je dan? Daar is Hagop duidelijk over. “Ik vind het geweldig om vrouwen hét Hollywood gevoel te geven. Dát gevoel en dat uniek doel heb ik vroeger in Syrië van mijn leraar geleerd. Get the Hollywood look!’, lacht hij. “Haar kleuren en föhnen, dat is mijn specialiteit! Ik neem uitgebreid de tijd voor mijn klanten en zie het als mijn taak om ze met een super goed gevoel de deur uit te zien gaan. Mijn prijzen zijn laag gemiddeld en eerlijk. Iedereen krijgt hier waar en aandacht voor haar geld. Ik vind het belangrijk om een eigen klantenkring op te bouwen. Dat lukt boven verwachting goed. Sinds dit jaar werk ik alleen nog op afspraak”, vertelt Hagop.
“Klanten aan je binden, dat is wat je wil”
Om klanten aan zich te binden, werkt hij met klantenkaarten, houdt hij op donderdagen de zogenaamde senioren-dagen. “Dat vind ik echt zó leuk om te doen. Mijn oudere klanten zijn zó lief en goed voor mij”, onderstreept Hagop. Daarnaast geeft hij standaard 15% korting op dinsdagmiddagen. Het zich willen onderscheiden werpt zijn vruchten af. “Waar een wil is, is een weg. Als je zelf iets wilt en ergens voor staat, helpt dat om je doelen te bereiken. Het is een mentaliteit waar ik mee opgegroeid ben”.
Ik kijk eens rustig om me heen en wéér valt het me op dat de sfeer in de kapsalon fijn is en rust uitstraalt. De prachtige, grote kroonluchter is het middelpunt van een mooie plek, waar een inmiddels mooier leven wordt geleefd. Waar verhalen samen komen en naar het zich laat aanzien, een happy end krijgen. Hagop werkt dagelijks hard om dromen van klanten uit te laten komen. Het is niet gek dat negen van de tien klanten regelmatig bij hem terug komen. Weetje: in Syrië was het gebruikelijk dat vrouwen gemiddeld 1 a 2 keer per week naar de kapper gingen. Tot er oorlog uitbrak. Een oorlog die maakte dat alles veranderde.
“Het kappersvak is zoveel méér dan in een afspraak van een half uur je ding te doen”, gaat hij verder. “In overleg met de klant iets nieuws proberen. Een andere kleur, een ander kapsel. Er verandert steeds zoveel in kleuren en mogelijkheden. Ik zorg dat ik mijn kennis en kunde altijd up-to-date heb. Zo kan ik inspringen op alle nieuwe trends. Ik wéét precies welk merk ik wil gebruiken voor welke kleur dan ook. Merk A is het best in grijstinten. Merk B weer beter in blond. Ik ben blij dat ik me niet heb laten binden aan een bepaald merk. Ik kan zelf heel goed bepalen wat ik wil. Zo werk ik vandaag de dag nog steeds met merken die ik destijds in Syrië al gebruikte. Ik ben te perfectionistisch om zaken aan het lot over te willen laten”, aldus Hagop. Dat begrijp ik; het lot heeft al zoveel bepaald waar hij geen invloed op had.
Volop in ontwikkeling
De tijd staat niet stil en ook in het kappersvak is volop ontwikkeling zichtbaar. Zo geeft Hagop al enige tijd keratine behandelingen. Keratine is een lichaamseigen proteïne, dat onder andere in je haar, huid en nagels zit. Behandeling met keratine voedt het haar op natuurlijke wijze en maakt het weer glad en glanzend. De behandelingen zijn zeer geschikt voor ieder haartype, maar zeker voor krullend haar wat van nature wat droger is. Ik lach in mezelf en denk aan mijn eigen bos met krullen en hoe eigenwijs die soms is. Binnenkort wil Hagop ook starten met het geven van collageenbehandelingen. Het resultaat van deze nieuwe behandelingen is ongeveer gelijk aan dat van de keratine behandelingen. Ze kosten echter aanzienlijk minder tijd.
Ondanks alle heftige zaken die zich in zijn leven hebben afgespeeld, is Hagop een positief mens. Hij wil vooruit kijken en niet achterom. “Het is gebeurd en achterom kijken, brengt niets behalve pijn. Bovendien heb ik het goed naar mijn zin in Etten-Leur. Ook sociaal gezien hebben we onze draai gevonden. Als ik boodschappen ga doen bij De Dirk, maak ik een praatje met bekende klanten en andere ondernemers. Waar ik maar kan, help ik hén. Gewoon omdat ik ervaren heb, hoe fijn en waardevol dat kan zijn”.
Het is bijna half elf en we gaan naar een afronding toe. De eerste klant van de dag is in aantocht. We geven elkaar een hand en zijn het er over eens, dat het een leuk en inspirerend gesprek was. Op de valreep laat Hagop weten, dat ik altijd van harte welkom ben als ik iets aan mijn bos krullen wil laten doen. Dát – samen met zijn eerder gegeven, subtiele kleuradvies – waardeer ik zeer en heb ik opgeslagen in mijn achterhoofd.
Over de rode loper verlaat ik het pand en kijk nog eens achterom. Het is altijd onzeker waar het leven je heenleidt, maar zeker is dat we er gewoon met elkaar het beste van moeten maken.
