Wat gaat het snel, de tweede fase is al weer voorbij. Ik kan me nog zo goed herinneren dat Patricia (trainster) mij belde en vertelde dat ik bij de laatste vier zat. En nu zijn we al ruim 17 weken verder, 10 kg lichter en daarbij de nodige centimeters minder. Mijn eetpatroon is veranderd, al ben ik er nog steeds mee bezig. Het blijft een lastig punt.
Stagnatie
Momenteel sta ik al drie weken bijna stil met mijn gewicht. Het gaat erg langzaam en dat werkt wel demotiverend. Maar ik laat me daardoor niet van de wijs brengen, want de aanhouder wint. Ik zorg ervoor dat ik elke dag mijn dertig minuten beweging blijf houden, dat ik genoeg drink en 2x per week de trainingen volg bij Patricia. Nu heb ik een eetschema van Patricia meegekregen waar ik me aan moet houden, want ze begrijpt ook niet dat het gewicht niet sneller zakt. Hopelijk doorbreken we hiermee de stagnatie, en ga ik weer meer afvallen. Want aan het eten, drinken en bewegen ligt het eigenlijk niet, misschien dat ik anders op bepaalde voedingsmiddelen reageer. Dat ik er niet alleen voor sta, vind ik wel erg fijn. En ook dat ze met je mee blijven denken. Zelf zou je maar blijven aanmodderen!
Riem
Qua gevoel en hoe ik in mijn vel zit, moet ik toegeven dat ik me steeds prettiger begin te voelen. Sinds korte tijd heb ik weer een riem aan, wat ik al jaren niet meer aanhad, omdat ik hierdoor last van mijn buik kreeg. Dat zijn voor mij wel tekenen dat mijn lichaam aan het veranderen is. Ik moet er wel eerlijk bij vertellen dat ik het zelf niet altijd zie. Aan mijn gezicht en nek wel, maar de rest toch niet echt. Behalve als ik sommige kledingstukken aandoe van voor het traject. Ik ben wel eerder wat gewicht kwijt geraakt, maar toen sportte ik er niet bij. Maar nu is de knop wel meer omgegaan. Als er nu een reclamefolder van een supermarkt binnen komt, weet en zie ik meteen wat gezonde en minder gezonde keuzes zijn. Dat had ik de eerder keren toen ik deed afvallen niet. Nu sta ik er meer bewust bij stil.
Tot volgende week.
Groetjes Esther
