Ik open mijn ogen en ontdek dat het pas vijf voor half zes is. Alhoewel ik een ochtend mens ben, is dit tijdstip zelfs mij te gortig op deze bevrijdingsdag. Ik voel een opvlieger aankomen en gooi het frisgewassen beddengoed van me af. De vier biertjes van gisteravond hebben me een lichte hoofdpijn bezorgd, dus het zou fijn zijn als ik nog even door kon slapen. Helaas heb ik daar weinig invloed op, want ik merk dat mijn hoofd naast pijnlijk, ook op volle toeren draait. Wakker dus.
Gisteren bleef de Dam op één schreeuwer na, oorverdovend stil om acht uur. Gelukkig. De politie schijnt hem direct opgepakt te hebben. Nu maar hopen, dat er volgend jaar niet wéér een rechter aan te pas hoeft te komen, die vaststelt dat je gewoon twee minuten je mond moet houden tijdens de Dodenherdenking.
Het is vijf mei tweeduizendachttien en we vieren onze vrijheid in een democratisch land. Dat is mooi. Ik hoef maar een half uurtje door het nieuws te bladeren om te ervaren, dat er veel manieren zijn om uiting te geven aan vrijheid. Bijna alles kan en mag. En dat moet kunnen. Toch?
Dus mocht je behoefte hebben om in je nakie de buxushaag in je tuin te knippen vandaag; voel je vrij. Het kan. Er is zelfs een nationale dag voor bedacht. Wel te hopen, dat er geen buxus-mot in zit. Je moet er toch niet aan denken, dat dat ongedierte…….laat maar. Ik hoef niet nóg verder te beelddenken.
Hoe je het ook wendt of keert; de maatschappij is constant in beweging en waarden en normen schuiven gaandeweg op. Naar een soms bedroevend niveau, vind ik. En dan zijn die naakt tuinierende vrijelingen, nog een beetje om te lachen.
Zo was Amalia deze week op social media de klos. Ze zou te dik, tuttig en weet ik veel wat meer zijn. Kijken die laffe lomperikken ook wel eens naar zichzelf? Echt, ik kan helemaal niks met dat soort pesterijen. Doe gewoon even normaal en verplaats je eens in een ander in plaats van je te verschuilen achter anonimiteit.
Verschuilen, dat hebben sommige NAC supporters iets minder opvallend gedaan. Ze zijn even op bezoek geweest in Twente. Ik zal de tekst van het opgehangen spandoek niet nog meer aandacht geven, maar ik vond het te ver gaan. We hebben de doden net herdacht, zal ik maar zeggen. De daders liggen waarschijnlijk op het kerkhof. En bovendien – wees voorzichtig met wat je wenst, want voor hetzelfde geld zijn wij volgend jaar zelf de klos.
Genoeg gezegd. Ik ga in vrijheid-blijheid mijn voortuin in voorjaarstemming brengen. Binnen de perken. Met kleren aan.
Fijne bevrijdingsdag!
