Een tijdje geleden stond ik onder de luifel van mijn favoriete huiskamer van Etten-Leur een sigaretje te roken en van een biertje te genieten. Er werd wat slap geouwehoerd en het ging eigenlijk helemaal nergens over. Niets bijzonders misschien, maar ik vind dat best een fijne combinatie op zondagmiddag rond een uur of vijf.
We stonden met een man/vrouw of vier te hangen aan de tafel, toen een mij vaag bekende Etten-Leurenaar de tafel naderde en elk van ons persoonlijk, met naam en toenaam begroette en de hand schudde. Dat vond ik dan wel weer bijzonder. Aardig van die man.
Een paar weken later viel mijn kwartje toen ik op de plaatselijke verkiezingsposterborden (leuk woord voor scrabble) de foto van de vriendelijke begroeter op de lijst van een politieke partij zag staan. Aha. Het ligt waarschijnlijk helemaal aan mij, maar er kwam een woord in mij naar boven: vriendjespolitiek. Vandaaruit gingen mijn gedachten in een razend tempo. Handen schudden, je gezicht laten zien, campagne voeren. Tja.
Laat ik eerlijk blijven: das ieders goed recht. Ik doe het persoonlijk in het klein ook in de vorm van netwerken. Hoe kan ik ooit, misschien een connectie gebruiken ten voordele van mezelf of het doel waar ik voor sta. Niets menselijks is mij vreemd.
Om dan toch persoonlijk te worden: van de week was onze lieve, rode je-weet-wel-kater zoek. Tevergeefs had ik zijn naam meerdere keren vragend, liefde- en hoopvol geroepen en met het pak brokjes geschud. Helaas zonder resultaat. Toen hij de volgende ochtend nog niet op hangende pootjes teruggekeerd was, begon ik hem toch wel stiekum te knijpen. Maar niet getreurd. Etten-Leur kent talloze Facebook groepen, dus zocht ik zijn beste foto’s uit en plaatste die samen met hulpvragen op een aantal niet nader te noemen groepen. Binnen no time werd en volop gereageerd en gedeeld. Fijn!
Wat schetst mijn verbazing een uur of wat later? Bericht weg. Ik nog kijken of ik misschien zelf onhandig was geweest, maar dan bleek in dit geval niét het geval. Deze keer viel mijn kwartje sneller en kwam mijn conclusie ook sneller: door de beheerder van de groep weggehaald! Ik zal niet onder stoelen of banken steken, dat ik de betreffende beheerder een beetje flauw vind. Of eigenlijk heel flauw. Maar goed; het is zijn groep, zijn beheer en hij bepaalt daarom wat er wel of niet op zijn pagina komt. De nu volgende uitspraak komt alweer volkomen voor mijn rekening: “allemaal vriendjespolitiek!”
Ik protesteerde op mijn manier: ik vloekte wat binnensmonds en probeerde me niet te verlagen tot een bepaald niveau. Dat lukte redelijk. Ondertussen werd ik door anderen toch wel gesteund en geholpen in mijn zoektocht naar ons geliefde, rode viervoeter.
Helaas leidde dat pas aan het begin van de avond tot een positief resultaat. In goede gezondheid keerde de verloren held op sokken terug aan mijn voordeur. De buurvrouw had hem in haar schuur gevonden. Gelukkig!
Ondertussen maak ik tevreden de balans op, terwijl onze vrolijke kater zijn zoveelste dutje doet. De vriendelijk groetende heer bij de Klomp, krijgt mijn stem aanstaande woensdag tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. Voor de zekerheid heb ik nog wel even de stemwijzer ingevuld. Blijken de verkiezingspunten van zijn partij volkomen in mijn straatje te passen. Bij nader inzien blijken we zelfs “vrienden” te zijn op Facebook.
De dwarse Facebook beheerder krijgt wat mij betreft de koude douche. Vriendjespolitiek mag, als het maar niet ten koste van mij gaat.
Ik wens iedereen een fijn weekend en een voorspoedige gang naar het stemlokaal aanstaande woensdag. Laat je stem niet verloren gaan
