Percossa in De Nobelaer op 1 mei met voorstelling over keuzes maken
Op 1 mei staat Percossa met een try-out van hun nieuwe voorstelling Bommetje! in De Nobelaer. ATNext hield een interview met de mannen over hun voorstelling.
De studio van Percossa is een grote ruimte, volgepakt met drums, percussie-instrumenten, melodische instrumenten, kisten en halve decorstukken. Aan de wanden hangen posters van eerdere shows, maar ook vellen papier met scène-indelingen, setlijsten en ruwe schetsen. De mannen zijn al bezig: ze werken aan een act met houten balken die tegen elkaar worden geslagen. Twee spelers staan ertussenin en springen en bukken om de balken te ontwijken.
Eén van hen merkt op dat er bezoek is en roept: “Deze act doen we de komende weken nog niet hoor. Veel te gevaarlijk. Maar als we ’m straks onder de knie hebben...!”
Nu de repetitie toch even wordt onderbroken, besluiten ze pauze te houden. Een mooi moment voor een gesprek. Aan tafel schuiven de vier spelers aan, Janwillem, Frans, Freek en Eric, samen met artistiek leider René.
Jullie gaan na de zomer in première met een nieuwe avondvoorstelling. Hoe gaan de voorbereidingen?
René: Zoals je ziet zitten we er nog middenin, en dat is behoorlijk intens. Tussen de eerste brainstormsessie en de uiteindelijke première zit meer dan een jaar aan plannen, componeren, trainen, repeteren, schrappen, opnieuw beginnen, discussiëren... Het is een doorlopend proces waarin steeds meer creatives aanhaken. Heel dynamisch, maar ook heel intensief.
De titel is Bommetje. Is dat geen beladen woord in deze tijd?
Frans: Rustaaaag... Bommetje verwijst naar een sprong van de duikplank. En dat gebruiken wij weer als metafoor voor keuzes maken. Twijfels. “Doe ik het goed? Had ik niet iets anders moeten kiezen?” Vanuit die gedachte kwamen we bij de vraag: “Wat als je een tweede – of zelfs derde of vierde – kans zou krijgen? Wat zou je dan anders doen?” Dat bleek een heerlijk, en vooral relevant, thema. Er borrelden meteen ideeën op voor acts en muziek. En ja, natuurlijk willen we aan het eind van de voorstelling wél boven op die duikplank staan. Maar of we er dan ook echt vanaf springen... dat weten we nog niet.
Wéten jullie dat nog niet? Terwijl jullie al op tour zijn? Krijgt het publiek dan wel een volwaardige voorstelling?
Eric: Haha, ja hoor, absoluut. Maar het is een goede vraag. We zitten nu in de try-outfase: we testen scènes, muziek, acts. En dat betekent dat het per avond iets kan verschillen. We betrekken het publiek ook actief bij de voorstelling en vragen om feedback. Dat levert vaak onverwacht hilarische momenten op – en die nemen we weer mee in de verdere ontwikkeling. Ondertussen zorgen we er natuurlijk voor dat het publiek krijgt waarvoor ze komen.
En dat is...?
Frans: Vette drums, virtuositeit en hilarische acts!
Schrijven jullie alles zelf? Muziek, acts, scènes?
Freek: Voor het grootste deel wel, ja. We beginnen met een thema en dan gaat iedereen los met ideeën – zowel muzikaal als theatraal. We spelen die dingen aan elkaar voor, evalueren ze en bouwen verder.
Janwillem: Vanaf het begin is de regisseur erbij. Die helpt ons om alles wat op tafel komt te richten op de uiteindelijke voorstelling.
Freek: En daarnaast werken we met een externe componist, die het muzikale geheel overziet. Soms schrijft hij nieuw materiaal, soms herschrijft hij onze stukken zodat het beter past. We behandelen de muziek echt als een album: het moet één geheel vormen, vol verrassingen en ontwikkelingen. Geen los zand. Daar houden we niet van.
Wat kunnen mensen verwachten als ze nu al een kaartje kopen voor een try-out?
René: Een fantastische avond vol opzwepende muziek, verrassende acts en veel humor. Dreunende drums, verfijnde klanken, fysieke actie – het zit er allemaal in. En ook ruimte voor ontroering en spanning. Een journalist noemde ons ooit “cabaret zonder woorden, circus zonder dieren”. Voeg daar “heerlijke muziek” aan toe en dan klopt het eigenlijk best goed.
Koop nu je kaarten
Percossa staat garant voor een avond vol energie, humor en muzikaal spektakel. Met Bommetje duiken de mannen opnieuw het diepe in – vol overgave en zonder zwembandjes. Of ze uiteindelijk écht springen? Dat ontdek je alleen in het theater.
